1945 yılında eşi Hamidiye’yi kaybeden Aşık Veysel, bu kaybın ardından “Ben asıl şimdi kör oldum” demiştir. Bu söz, kaybın getirdiği derin yalnızlık ve acıyı ifade etmektedir. Aşık Veysel’in hayatında, gözlerinin olmaması bir engel değil, ruhunun derinliklerini keşfetme imkanı olmuştur. Eşini kaybettikten sonra yaşadığı duygusal çöküntü, bu sözü söylemesine sebep olmuştur. “Körlük”, onun için sadece fiziksel bir durum değil, aynı zamanda sevdiği birini kaybetmenin getirdiği ruhsal yıkımı da temsil ediyordu.

Aşık Veysel’in sanatına yansıyan bu yalnızlık, onun eserlerine de derinlikle işlenmiş durumdadır. “Kahpe fangle... / Akşam olunca bir Allah’ım...”, gibi sözleriyle duygusal yükümlülüklerini dile getirmiştir. Kaybettiği eşinin anısı, yaptığı eserlerde yaşamaya devam etti. Aşık Veysel’in sözleri, insan ruhunun derinliklerinde yankılanan acıları ve özlemleri ifade eder. Onun eserleri, hem bireysel bir deneyim olarak hem de toplumsal bir mesaj olarak dinleyiciye ulaşmaktadır.

Aşık Veysel, yalnızlığını sanatına dönüştürerek, binlerce insana dokunmayı başardı. Onun müziği, kayıplar, acılar ve yalnızlık üzerine kurulu olsa da, aynı zamanda umudun, sevginin ve dayanışmanın da sesi olmuştur. Hayatı boyunca yaşadığı zorluklar, ona güç katmış ve bu güç, onun eserlerine yansımıştır. “Ben asıl şimdi kör oldum” sözü, bir derin acının ifadesidir ancak aynı zamanda Veysel’in hayatındaki anlam arayışını da gözler önüne serer.

Aşık Veysel’in hayatı, sanatına olan tutkusunun yanı sıra, hayatta karşılaştığı zorluklar karşısındaki tutumunu da gösterir. Bugün bile Aşık Veysel’in eserleri, genç nesillerin kalbinde yaşamaya devam ediyor. Onun hikayesi, sadece bir sanatçının yaşamı değil, aynı zamanda hayatta karşılaşılan zorlukları aşmanın, umudun ve sevginin anlatımıdır. “Ben asıl şimdi kör oldum” sözü ise, kayıpların acısını ve yalnızlığın derinliğini hissetmekte olanlara bir ayna tutmaktadır.

Sonuç olarak, Aşık Veysel sadece bir sanatçı değil; aynı zamanda yaşamın tüm zorluklarıyla yüzleşen bir birey olarak hafızalarda yer etmiş bir isimdir. Onun hayat hikayesi ve eserleri, herkesin içinde bir yere sahip olmayı başarmış, duygulara dokunmayı başarmıştır. Bu yüzden Aşık Veysel’in kayıp hikayesini ve sanatını derinlemesine anlamak, modern insanın da ruhsal bir yolculuğa çıkmasını sağlayacak birçok ders içermektedir. “Ben asıl şimdi kör oldum” sözü, içsel bir yolculuğun başlangıcını simgeler ve yaşamın gerçeklerine ışık tutar. Bu iki kelime, sadece kaybın acısını değil, aynı zamanda bu acının üstesinden gelmenin ve insan kalmanın değerini de hatırlatır.